امان از سطحی نگری ما ایرانیان

امان از سطحی نگری ما ایرانیان:

لطفاً تا می توانید به اشتراک بگذارید. چند وقتی است که این تصویرها مد شده است و تصویر هوایی تهران با یک تصویر از پاریس مقایسه می شود. در حالی که همین تفکر است که پدر منظر شهری ما را در آورده است. در دوره پهلوی مطابق همین تفکر، بهترین بافت های اورجینال و ارزشمند ما از میان رفت تا شبکه ای هندسی درست کند. بافت تهران و شهرهای بسیاری مطابق این ایده از هم دریده شد تا بلکه به آن شکل های هندسی نزدیک تر شود.

آنچه که شهر را نابود می کند، نوع خیابان کشی نیست. نظارت و مدیریت بر منظر شهری است. تصویر ذیل را در یکی از پاورپوینت های آموزشی ایکوموس برای بحث مدیریت بر منظر و به عنوان نمونه ای عبرت آمیز مشاهده کردم. به دلیل فقری که در آن پیداست، فکر کردم متعلق به افریقاست. آن قدر که نوشته های فارسی را ندیدم. اما الان می پرسم که متعلق به کدام شهر است؟ جنوب؟ شمال؟ شرق؟ غرب؟ مگر تفاوتی دارد؟

سرزمین چهارفصل ایران را چه شده است؟

کاش می فهمیدیم منظر شهر، آن چیزی نیست که با هواپیما و ماهواره درک می شود. منظر شهری حاصل مدیریت تدریجی مداخلات است. حاصل سالها بی کفایتی و عدم مدیریت و مهاجرت های بزرگ ناشی از قحطی و جنگ و بحران های اقتصادی، همراه با عقده گشایی و بی بند و باری و دال بازی طراحان و سازندگان ساختمان ما را به اینجا کشانیده است. من به شخصه اثر فقر و بحران های اقتصادی توأم با فقر فرهنگی را بسیار در چهره شهرهامان مشاهده می کنم.

و اما سؤالی از معماران و شهرسازان می پرسم. آیا سبک های سنتی نماسازی ما را از این منظره نجات می دهد؟ یا کمی هماهنگی و اعمال مدیریت؟

سخن آخر را با مسؤولین دارم. اگر نه همه لااقل بخش قابل توجهی از آنچه که بسیاری از مردم را عاشق آن سوی دنیا کرده است، یکپارچگی و هویت در منظر شهری، منظر شهری و منظر شهری است. این دو عکس را هم مشاهده کنید تا شاید معنای افت تدریجی را بهتر بفهمید؟