اگر قبول کنیم تحریم نفتی نعمت است، تحریم بانکی هم نعمت است؟
اگر قبول کنیم تحریم نفتی نعمت است، تحریم بانکی هم نعمت است؟
من از اقتصاد چیزی نمی دانم. اما فشارهای مالی همه را تحلیلگر کرده است.
با خودم می گویم اگر حاکمیت ایران مطابق یک مدل کاملاً اقتدارگرا و حتی با فشار به رزق و روزی مردم، جریان صادرات نفت خام را قطع می کرد و فقط صادرات غیر نفتی آزاد بود، الان اقتصاد ما شکوفا شده بود و بسیار از این وضعی که داریم و حتی از وضع پیش از تحریم ها هم بهتر بود. آن وقت راحت از جیب مردم ثروتمند خودمان بر می داشتیم و به آرمان های نظامی مان می زدیم. همان کاری که هند و پاکستان کرده اند.
الان تحریم بانکی با ما کاری کرده که مسؤولین با افتخار می گویند امسال (1399) متوسط 700 یا 800 هزار بشکه در روز صادرات داشته ایم (قبلاً حدود دو میلیون بشکه بوده) و البته پول آن را هم با هزار منت هنوز نگرفته ایم یا نهایتاً به صورت اجناس بگیریم. همان اجناس وارداتی که قرار است از تولید ملی حمایت کند! چون اینقدر دامنه فساد در اقتصاد دولتی و خصولتی ما زیاد است که نمی توانیم واردات را روی کالاهایی که نیاز داریم، متمرکز کنیم.
شاید اگر در مواجهه با دنیا و اقتصاد جهانی، عقل و تدبیر می داشتیم، می دانستیم که سوره تحریم را در کدام مجلس بخوانیم.
تحریم نفتی اگر نعمت باشد، تحریم بانکی که دیگر نعمت نیست!
اصلاً قبول می کنیم که امریکا و دلار در حال افول است. چرا هزینه سر برآوردن ارزهای دیگر و اقتصادهای جدید دنیا را ما باید بدهیم؟ این است که بدون محوریت عقل و تدبیر و قدرت اقتصادی واقعی در دریای دشمنی، فقط می توانیم کرم قلاب باشیم که ابرقدرت ها برای شکار یکدیگر از آن استفاده می کنند.
